บ่วงรักตอนที่8

“ปล่อยผม”

คนตัวเล็กดิ้นพล่านเมื่อถูกคนตัวโตขึ้นมาคร่อมทับร่างทั้งร่างเอาไว้ แต่ยิ่งยองแจร้องห้ามก็ยิ่งเหมือนแรงยุให้อีกคน แจ็คสันใช้ฝ่ามือหนารวบตึงข้อมือน้อยทั้งสองข้างเอาไว้จนแน่นก่อนจะขยี้บดจูบอีกคนอย่างรุนแรง ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นอย่างต่อต้านอีกฝ่ายทันที

“ยิ่งขัดขืนนายจะยิ่งเจ็บตัว”

แจ็คสันว่าก่อนจะประกบจูบใส่คนใต้ร่างอีกครั้งอย่างหนักหน่วงและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ยิ่งปากบางเม้มเข้าหากันปากหยักก็ยิ่งบดจูบใส่ไม่ยั้ง ฟันคมกัดริมฝีปากบางอย่างแรงจนคนตัวเล็กถึงกับเผยอปากออกมาด้วยความเจ็บเพราะการกระทำของอีกคนช่างโหดร้ายและรุนแรง

และเมื่อปากบางเผยอออกมาลิ้นร้อนก็รีบช่วงชิงเข้าไปเกี่ยวกระกวัดข้างในโพลงปากอุ่นทันที แจ็คสันทั้งขบทั้งเม้มปากอวบนั่นจนมันบวมเจ่อและคลุ้งไปด้วยกลิ่นคราวของเลือด

“อื้อ”

เสียงเล็กเริ่มร้องประท้วงเมื่อคนตัวโตเอาแต่ดูดเม้มปากของเขาจนร่างเล็กแทบจะไม่มีอากาศหายใจ เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างแทบจะไม่ได้สูดอากาศเข้าปอดปากหยักก็ผละออกมาทันที แล้วหันมาซุกไซ้ที่ซอกคอขาวแทน แจ็คสันทั้งเล็มและเลียซอกคอนั่นพร้อมทั้งขบกัดมันอย่างแรงจนคอระหงขึ้นรอยฟัน     ยองแจถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บ

“โอ้ย ผมเจ็บนะ”

“เจ็บนั่นแหละดี เจ็บให้สมกับความผิดของนาย”

มือหนาเปลี่ยนจากการตึงข้อมือเล็กทั้งสองมือด้วยการรวบข้อมือนั้นด้วยฝ่ามือเดียว แล้วใช้อีกหนึ่งมือที่เหลือดึงกระชากเสื้อตัวน้อยจนมันขาดลุ่นลิ่นไปหมด จากนั้นมือหนาจึงบีบขยำเนินอกทั้งสองข้างอย่างไม่มีการถนอม จนยอดอกทั้งสองข้างของยองแจขึ้นรอยแดงไปหมด

“ฮึก พี่มันป่าเถื่อน”

ความเจ็บที่โดนกระทำทำให้ยองแจถึงกับน้ำตาไหล ไม่มีอีกแล้วแจ็คสันที่แสนดีสำหรับยองแจ

เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของคนใต้ร่าง คนตัวโตก็หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยอย่างสงสาร ก่อนจะข่มใจทำเหมือนไม่สนใจอะไรเพราะอารมณ์โกรธมันยังคงครอบงำเขาอยู่

และเพื่อลบรอยของอีกคน แจ็คสันจึงพรหมจูบไปทั่วเรือนร่างขาว ปากหนาขบเม้มเรือนร่างนั้นไปทั่วจนทั้งร่างกายขาวมีแต่รอยรักสีกุหลาบที่แจ็คสันเป็นคนทำ เมื่อเห็นรอยต่างๆบนร่างกายของคนตัวเล็กแจ็คสันก็ยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนใบหน้าคมจะเงยขึ้นมามองใบหน้าสวยที่เปื้อนเต็มไปด้วยน้ำตา

“ร้องให้ตายฉันก็ไม่เห็นใจนาย”

เป็นคำพูดที่แสนจะทำร้ายจิตใจ ยองแจสะอื้นหนักไปกว่าเดิมเมื่อเจอคำพูดที่แสนจะโหดร้ายนั่น    ปากบางขบเม้มเข้าหากันทันทีอย่างห้ามเสียงสะอื้นของตัวเอง

“หึ”

เสียงทุ้มข่มเสียงในลำคอ ก่อนที่เขาจะกดจูบสัมผัสปากลงไปที่ตุ่มไตสีสวยแล้วเล็มเลียตุ่มไตทั้งสองข้างแถมยังใช้ฟันคมกัดมันเข้าอย่างจังจนคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง

“จำไว้ นายเป็นของฉันคนเดียว”

แจ็คสันพูดก่อนจะกดนิ้วสากเข้าไปที่ช่องทางตอดรัดของอีกคนแล้วขยับมันเข้าออกไปมา

ก่อนจะเพิ่มอีกสองนิ้วเข้าไปทำให้ยองแจถึงกับเกร็งสุดตัวเมื่อโดนรุกราน

เมื่อใช้นิ้วทั้งสามเข้าไปสำรวจจนคิดว่าช่องทางของอีกคนเริ่มปรับสภาพได้ดีแจ็คสันก็ถอดนิ้วของตัวเองออกก่อนจะจับแก่นกายที่มีขนาดใหญ่กว่านิ้วอยู่มากดันเข้าไปในช่องทางนั้นทีเดียวจนสุดลำ

“อื้อ ยองแจ”

แจ็คสันครางออกมาด้วยความพอใจเมื่อช่องทางนั้นมันคับแน่นแถมบีบรัดแก่นกายของเขาจนร่างกำยำสั่นเทิ้มทันทีที่ได้สอดเข้าไป ซึ่งแตกต่างจากคนตัวเล็กที่พยายามกัดฟันทนความเจ็บนั้นอย่างสุดกำลัง

แจ็คสันกำลังเสพสุขจากร่างกายที่เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำ

“อื้ม อื้อ”

แจ็คสันยังคำรามต่ำไม่หยุดเมื่อความกระสันมันแล่นเข้าสู่ร่างกาย เขาสอบสะโพกใส่แรงกระแทกเน้นๆอย่างหนักใส่คนใต้ร่างจนคนตัวเล็กสั่นกระเพื่อมไปตามแรงนั้น

มือหนาจับเอวคอดให้เข้ามาชิดเอวแก่งของเขาเพื่อให้อีกคนรับแรงกระแทกแบบหนักๆ และพยายามสอดแก่นกายที่บวมเป่งกดไปยังจุดกระสันของอีกคน ยองแจถึงกลับกัดฟันเมื่อแรงกระแทกนั้นกดจังจุดกระสันของเขาแบบย้ำๆ

เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่มีทางขัดขืนได้อีก มือหนาก็ปล่อยข้อมือน้อยให้เป็นอิสระ แล้วใช้สองมือของเขาบีบขย้ำยอดอกขาวทั้งสองข้างพร้อมทั้งขยี้ตุ่มไตสีชมพูสวยของคนใต้ร่างอย่างรุนแรง

แรงกระแทกเริ่มแรงขึ้นและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนร่างเล็กบิดเร้าไปด้วยความวาบหวิว

แม้จะไม่เต็มใจแต่ยองแจก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ใจของเขากำลังจะขาดสลายเมื่อโดนคนตัวโตเน้นย้ำจุดกระสันอยู่หลายครั้ง จนยองแจถึงกับเผลอคลางออกมา

“อื้อ ผะ ผะผม”

“ทำไมนายทำไมบอกฉันสิ”

แจ็คสันว่าพร้อมขบเม้มที่ใบหูขาวอย่างเย้าอารมณ์ ทำให้ยองแจสติขาดหลุดไปทันที

“ช่วยผม ผมจะไม่ไหวแล้ว”

ปากหนายกยิ้มทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกคนพูด มือหนาจับเรียวขาขาวถ่างออกให้กว้างมากขึ้นกว่าเดิมแล้วสอบสะโพกใส่แรงกระแทกถี่ขึ้น ก่อนมือหนาจะรวบกำแก่นกายของคนตัวเล็กแล้วชักรูดมันขึ้นลงให้คนใต้ร่างทันที มือเล็กถึงกับกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อร่างกายของเขาใกล้ถึงจุดสูงสุด

“อื้อ”

“ยองแจ ฉันไม่ไหวแล้ว อื้ม อ๊า”

เพียงแค่ชัดรูดแก่นกายของคนตัวเล็กไม่กี่ทีพร้อมแรงกระแทกเน้นๆไม่กี่ครั้งคนตัวเล็กก็ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวเปื้อนเต็มฝ่ามือหนาไปหมด ยองแจนอนหอบหายใจเฮือกอย่างหมดแรงเมื่อได้ปลดปล่อยความอึดอัด

“อ๊ะ พี่จะทำอะไร”

ยองแจสะดุ้งตัวเมื่อโดนอีกฝ่ายจับพลิกร่างกายให้อยู่ในท่านอนคว่ำ

“ฉันยังไม่เสร็จ”

แจ็คสันพูดพลางก็จับสะโพกบางให้ยกขึ้นเข้าหาลำตัวแกร่งแล้วจับแก่นกายที่เขาถอดออกเมื่อครู่กลับเข้าไปในช่องทางตอดรัดนั่นอีกครั้ง

“อื้อ พี่แจ็ค อื้อ”

“อื้ม ซื๊ด ยองแจ อ๊า”

ทั้งคู่ถึงกับร้องครางไม่เป็นภาษาเมื่อท่าที่แจ็คสันใช้อยู่นั้นมันทำให้แก่นกายของคนตัวโตดันเข้าไปจนลึก ลึกจนคนตัวเล็กจุกแน่นไปหมด แจ็คสันจับสะโพงบางแล้วขยำมันแรงๆก่อนจะใส่แรงกระแทกแบบเน้นๆ และเพียงแรงกระแทกอีกไม่กี่ครั้งน้ำอุ่นร้อนก็ถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของยองแจจนไหลเยิ้มออกมาผ่านทางช่องขาขาวเต็มไปหมด เมื่อความเป็นชายถูกปลดปล่อยแจ็คสันก็ปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระทันที ก่อนที่เขาจะยันตัวเองให้ลุกจากที่นอนแล้วเก็บเสื้อผ้าที่เกลื่อนกลาดขึ้นมาสวมใส่ตามเดิม ปล่อยให้อีกคนนอนหมดแรงอยู่แบบนั้น แจ็คสันไม่ชายหางตากลับไปมองคนตัวเล็กเลยด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นการกระทำของอีกคนยองแจก็น้ำตาไหลเผาะอย่างเจ็บปวดก่อนจะค่อยๆดึงผ้านวมผืนใหญ่มาปิดคลุมร่างกายที่เปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้ พร้อมกับคำถามในหัวมากมายว่าทำไมแจ็คสันช่างโหดร้ายและเลือดเย็นเหลือเกิน