บ่วงรัก cut ตอนที่20

“ผมรักพี่นะ”

“พี่ก็รักยองแจ”

แจ็คสันยิ้มอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำบอกรักของอีกฝ่าย ภายในหัวใจมันเต้นดังโครมครามจนแทบจะระเบิดออกมาเสียให้ได้ และแค่เพียงประโยคไม่กี่คำก็ทำให้ข้อสงสัยเมื่อครู่หายออกไปในความคิดทันที

จากนี้เขาขอมีความสุขจริงๆสักครั้ง ได้เวลาเมฆครึ้มที่บดบังท้องฟ้าจะจางหายไปสักที

มือหนาลูบแก้มนิ่มของร่างเล็กเบาๆ แล้วลูบไล้ลงมาตามซอกคอนิ่ม ไล่ลงมาเรื่อยๆก่อนจะจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้หลุดตามนิ้วตัวเอง

ยิ่งอีกคนไม่ขัดขืนเขาเองก็ยิ่งพึงใจ  

ปากหยักประกบจูบปากบางอีกครั้งแล้วสอดลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกวัดข้างในโพลงปากอุ่น ยองแจเผยอปากต้อนรับลิ้นร้อนอย่างไม่มีขัดขืน เพราะต้องการปลดปล่อยทุกห้วงอารมณ์ให้เป็นไปตามแรงปรารถนา

เพราะทั้งรักและคิดถึง.... 

แจ็คสันผละจูบออก แล้วจ้องมองใบหน้ากลมอย่างพินิจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน ใบหน้านี้ก็ยังสวยงามไม่เคยเปลี่ยนอีกทั้งกลิ่นกายของคนตัวเล็กก็ยังหอมหวนเหมือนเดิม 

วันนี้มันเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเขาจริงๆ

เมื่อละสายตาออกจากใบหน้าที่ชวนหลงร่างสูงก็ประทับริมฝีปากที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน จมูกโด่งกดหอมเข้าที่แก้มนุ่มทั้งสองข้างอย่างทะนุถนอมก่อนไล่ต่ำลงมาพรหมจูบไปจนทั่วเรือนร่างขาว

ช่างนิ่มนวล และน่าลุ่มหลง

“ให้ผมได้เป็นคนที่มอบความสุขให้พี่บ้างนะครับ” 

ครานี้กลับเป็นยองแจที่เป็นฝ่ายผลักแจ็คสันให้นอนลงโดยมีร่างเล็กคร่อมตัวอยู่ระหว่างขาของแจ็คสัน มือน้อยไล่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคนตัวโตออกจนหมด แล้วลูบคลึงแท่งร้อนที่มันพองตัวขึ้นมาอย่างเชื่องช้า

แจ็คสันจ้องมองใบหน้ากลมแดงระเรื่ออย่างไม่เชื่อสายตา ยองแจทั้งใสซื่อ อีกทั้งยังนุ่มนิ่ม แต่ยามนี้กลับดูร้อนแรงผสมใสซื่อในเวลาเดียวกัน

ตาคมกรอกตามองเพดาน เมื่อมือนิ่มสัมผัสเข้ากับแท่งเนื้อร้อนอีกทั้งลิ้นเรียวยังเล็มเลียที่ปลายรอยแยก ก่อนปากบางจะค่อยๆครอบครองแท่งเนื้อนั่นเข้าไปแล้วรูดมันขึ้นลงอย่างช้าๆ

แจ็คสันมองดูทุกการกระทำของยองแจอย่างไม่คลาดสายตา แก้มแดงๆนั่น กับปากชมพูที่ปรนเปรอความสุขให้แก่เขา ทำเอาเลือดยิ่งสูบฉีดอย่างหนักเพราะไม่ได้ปลดปล่อยมานาน

“อื้ม”

แม้พยายามเก็บเสียงแล้วแต่ก็กักเก็บมันเอาไว้ไม่อยู่เมื่อยองแจเริ่มขบเม้นส่วนปลายเล็กๆแล้วเก็บกลืนแท่งเนื้อเข้าไปในโพลงปากอีกครั้ง และเมื่อที่ยามริมฝีปากมันสัมผัสไปตามผิวเนื้อก็ทำให้แจ็คสันขนลุกไปทั้งตัว

“พอก่อนยองแจ”

แจ็คสันประครองใบหน้ามนขึ้นมาจากเบื้องล่าง เพราะมันจวนจะทำให้เขาเสร็จอยู่รอมร่อ มือหนาจับร่างเล็กขึ้นมานั่งอยู่บนลำตัวแกร่งในขณะที่แจ็คสันก็อยู่ในท่านั่งเช่นเดียวกัน

ปากหยักจูบซับที่ปากบางเพียงนิด ก่อนจะกดจูบลงไปที่เม็ดตุ่มไตสีสวยแล้วเล็มเลียมันจนตั้งชั้น ทั้งมือหนาขย้ำบั้นท้ายงอนและบีบคลึงมันเบาๆอย่างหยอกเย้า

ผละจากเม็ดตุ่มไตทั้งสองข้างปากหยักก็ซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวสูดดมกลิ่นกายที่ชวนหลง ก่อนจะใช้นิ้วสากกดเข้าไปที่ช่องทางรักของอีกฝ่าย ยองแจสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อโดนรุกล้ำเพราะตัวเองก็ละห่างจากการร่วมรักมาแสนนาน จึงทำให้รู้สึกไม่คุ้นชิ้นเท่าไหร่

“อ๊ะ”

เสียงหวานครางร้อง เมื่อนิ้วเรียวถูกแทรกเข้าไปถึงสามนิ้วแล้วขยับเข้าขยับออกอยู่ในร่ายกาย

ปากหยักจึงประกบจูบปากบางอีกครั้งอย่างต้องการให้อีกคนละความสนใจออกจากตรงนั้น ลิ้นร้อนสอดเข้าสอดออกในโพลงปากอุ่นอีกทั้งยังเกี่ยวกวัดไปตามผนังนุ่มไปมา

และเมื่อคิดว่าอีกคนเริ่มปรับสภาพได้

แจ็คสันถอดนิ้วทั้งสามออก มือหนาจับเอวบางไว้แล้วยกบั้นท้ายนั้นขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจับแท่งเนื้อที่รัดตึงของเขาใส่เข้าไปในช่องทางรักของอีกฝ่าย จากนั้นจึงจับสะโพกบางค่อยๆกดลงมาครอบครองแท่งร้อนช้าๆจนเกือบมิดลำ

“อื้อพี่แจ็ค”

“พี่รักยองแจนะ รักมาก”

เสียงกระซิบเพียงแผ่วเบาแต่ทำเอาคนตัวเล็กน้ำตารื้น

ทั้งมีความสุขและความหน่วงใจในคราเดียว

ยองแจเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงเมื่อช่องทางอุ่นค่อยๆคลายตัว มือเล็กโอบรัดต้นคอแกร่งเอาไว้อย่างหาที่พึ่ง เพราะมันเป็นสิ่งที่แปลกใหม่มากสำหรับยองแจ ไม่เคยเลยสักครั้งที่ร่างเล็กจะเคยทำแบบนี้

แต่ในเมื่อเป็นสิ่งสุดท้ายที่ตั้งใจจะมอบให้คนที่รัก ยองแจสามารถสละความเขินอายได้อย่างไม่มีเงื่อนไข

เสียงผิวเนื้อที่แนบชิดดังกระทบกันเป็นจังหวะพร้อมเสียงของทั้งสองคนที่ข่มเสียงอยู่ในลำคอ

ยองแจเริ่มขยับสะโพกหนักขึ้นเรื่อยๆตามแรงต้องการของอารมณ์ แจ็คสันยึดจับเอวบางเอาไว้แล้วยกสะโพกของตัวเองขึ้นรับแรงกระแทกจากคนบนร่างอีกทาง ทำให้ยองแจถึงกับส่ายหน้าเป็นระวิงเมื่อถูกกระแทกโดนจุดกระสันอยู่บ่อยครั้ง

ทั้งแจ็คสันและยองแจต่างโอบกอดซึ่งกันและกัน และเพียงขยับสะโพกขึ้นลงไม่กี่ครั้งแจ็คสันก็ถึงกับเกร็งตัวแล้วปลดปล่อยน้ำรักเข้าสู่ร่างกายของยองแจจนไหลเยิ้มออกมาตามหน้าขาเต็มไปหมด

มือหนาประครองร่างบางให้ลงจากลำตัวแล้วดึงให้มานอนอยู่ในอ้อมกอด ปากหยักพรหมจูบแผ่นหลังขาวนวลอย่างบรรจง

ไม่เคยคิดเลยว่าความสุขของเขาจะกลับมาเร็วขนาดนี้

“ยองแจแหวนนี้เป็นแหวนที่พี่เตรียมไว้สำหรับงานแต่งงานของเรา แต่พี่ยังไม่มีโอกาสให้ยองแจสักที พี่ขอให้ยองแจเก็บมันไว้ได้ไหม ถึงวันนี้ยองแจจะไม่อยากใส่มันก็ไม่เป็นไร แต่พี่ก็จะรอจนกว่ายองแจจะกล้าสวมมัน”

แจคสันเอื้อมมือไปหยิบแหวนที่เขาตั้งใจจะนำมาให้ร่างเล็กในกระเป๋ากางเกง แล้วยื่นส่งให้คนในอ้อมกอด

“ใส่ให้ผมสิครับ”

ยิ้มตอบพร้อมยื่นมือรอให้อีกคนสวมแหวนวงนั้นให้ แจ็คสันสวมแหวนเพชรวงน้อยบรรจงใส่นิ้วนางข้างซ้ายของยองแจก่อนจะประทับจูบลงไปบนฝ่ามือนั้น

ทั้งสองคนต่างจ้องมองนัยน์ตาของกันและกัน แล้วกระชับกอดกันอีกครั้งอย่างตื้นตัน ก่อนที่แจ็คสันจะเข้าสู่ห้วงนิทราไป