NC

“แจครับ วันนี้เป็นวันเกิดของเฮีย มีของขวัญอะไรให้เฮียครับคนดี” เสียงทุ้มเอ่ยอ้อน มือหนาสอดมือทั้งสองเข้ากอดระหว่างเอวของคนตรงหน้า พร้อมทั้งวางคางเกยไหล่บางเอาไว้ ทำเอาคนฟังใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะเสียงหยอกเย้าที่พ่นลมข้างๆลำคอ “แล้วเฮียอยากได้อะไรละครับ บอกผมมาสิ เดี๋ยวผมจะไปซื้อมาให้”  คนในอ้อมกอดหันหน้าเข้าหาอีกฝ่าย พร้อมเงยหน้าขึ้นประจันหน้ากับคนตัวโต ดวงตาเรียวหวานฉ่ำมองอ้อนเข้าไปในดวงตาคม ทำเอาร่างกำยำโอนอ่อนไปตามหน้าตาน่าเอ็นดูของอีกฝ่าย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีแจ็คสันก็แพ้ชเวยองแจผู้น่ารักคนนี้เสมอ แพ้ซะจนราบคาบไม่เหลือแม้เศษเสี้ยวหัวใจที่เป็นของตัวเอง เพราะชวยองแจได้ครอบครองดวงใจของเขาไปจนหมดแล้ว “ของที่เฮียอยากได้ไม่ต้องใช้เงินซื้อหรอก แจก็รู้ดีนี่”    ปากนั้นพูดแต่ทว่ามือหนานั้นกลับกำลังบีบขย้ำบั้นท้ายของอีกฝ่ายอย่างตามอำเภอใจ “แล้วถ้าไม่ให้” “อื้อ” ยังไม่ทันพูดจบประโยค แจ็คสันก็ฉวยโอกาสช่วงชิงรสหวานจากอีกคน โดยการประทับริมฝีลงบนปากชมพูสวยแล้วบดจูบดูดดึงกับกลีบปากนั่น อีกทั้งยังส่ง ลิ้นร้อนเข้าไปสอดแทรกในโพลงปากอุ่นพร้อมเกี่ยวกวัดไปตาม

“ผมรักพี่นะ” “พี่ก็รักยองแจ” แจ็คสันยิ้มอย่างดีใจเมื่อได้ยินคำบอกรักของอีกฝ่าย ภายในหัวใจมันเต้นดังโครมครามจนแทบจะระเบิดออกมาเสียให้ได้ และแค่เพียงประโยคไม่กี่คำก็ทำให้ข้อสงสัยเมื่อครู่หายออกไปในความคิดทันที จากนี้เขาขอมีความสุขจริงๆสักครั้ง   ได้เวลาเมฆครึ้มที่บดบังท้องฟ้าจะจางหายไปสักที มือหนาลูบแก้มนิ่มของร่างเล็กเบาๆ แล้วลูบไล้ลงมาตามซอกคอนิ่ม ไล่ลงมาเรื่อยๆก่อนจะจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้หลุดตามนิ้วตัวเอง ยิ่งอีกคนไม่ขัดขืนเขาเองก็ยิ่งพึงใจ   ปากหยักประกบจูบปากบางอีกครั้งแล้วสอดลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกวัดข้างในโพลงปากอุ่น ยองแจเผยอปากต้อนรับลิ้นร้อนอย่างไม่มีขัดขืน เพราะต้องการปลดปล่อยทุกห้วงอารมณ์ให้เป็นไปตามแรงปรารถนา เพราะทั้งรักและคิดถึง....  แจ็คสันผละจูบออก แล้วจ้องมองใบหน้ากลมอย่างพินิจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน ใบหน้านี้ก็ยังสวยงามไม่เคยเปลี่ยนอีกทั้งกลิ่นกายของคนตัวเล็กก็ยังหอมหวนเหมือนเดิม   วันนี้มันเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเขาจริงๆ เมื่อละสายตาออกจากใบหน้าที่ชวนหลงร่างสูงก็ประทับริมฝีปากที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน จมูกโด่งกดหอมเข้าที่แก้ม